پساب و پسماندهای کارخانههای صنعتی در حوالی جاده مایان تبریز در استان آزربایجان شرقی به سمت یک نهر آب هدایت می شود، این فاضلاب ها و پساب های خروجی ممکن است حاوی مواد سمی و مقادیر بالایی از فلزات سنگین باشند.
بوی متعفن نهر آب هر حشره بیماری زایی را به خود جذب و آدمها را از فاصله چند صدمتری دور می کند؛ وضعیت بهقدری مشمئزکننده است که به نوشته کاربران و فعالان اینترنتی، آن را در قالب فیلم و تصویر نمیتوان بهتصویر کشید و باید از نزدیک بهتماشای فاجعه نشست.
یکی از اهالی الوار سفلی (روستاهایی در استان آزربایجان شرقی، در دهستان آجیچای بخش مرکزی شهرستان تبریز) میگوید:
«آب نهر آلوده به پساب و پسماند صنایع اطراف است و در کمال تاسف آب این نهر به مزارع اطراف نیز میرسد. گاو و گوسفندهای منطقه از علفهایی میخورند که با آب کثیف پرورش یافتهاند و نهایتاْ گوشت و شیر این حیوانات به مردم میرسد.»
وی میافزاید: «سالها قبل میان شهرداری منطقه ۶ تبریز و اهالی برای ساماندهی نهر تفاهمنامهای امضاء شد و بعد از پیگیریهای متعدد نهایتا شهرداری باکسها را جهت اجرای پروژه کانال سرپوشیده در منطقه خالی کرد، اما بعد آن دیگر خبری از اقدام و عمل مسئولین نشد.»
وی در ادامه درباره «علت توقف ساخت پروژه کانال سرپوشیده» می گوید: «منافع عدهای خاص این را ایجاب میکند تا این نهر ساماندهی نشود و آنان بتوانند حقالسکوت خود را از صنایع اطراف اخذ کنند.»
نحوه دفع مواد و پساب های باقیمانده از محصولات مصرفی، مواد مضر و خطرناک خروجی از کارخانجات و صنایع تولیدی، یکی از مشکلات و معضلات مهم در ایران است که تا کنون ساماندهی نشده است.
آلودگی محیط با این آلایندههای خطرناک نهایتاً منجر به غیربهداشتی شدن منابع آب آشامیدنی شده و در طولانی مدت، خطرات سلامتی برای انسان و سایر موجودات زنده به همراه خواهد داشت.